Τώρα που ο πυρήνας σας είναι ρυθμισμένος και μεταγλωττισμένος και τα απαραίτητα αρχεία ρυθμίσεων του συστήματος είναι συμπληρωμένα σωστά, είναι ώρα να εγκαταστήσετε ένα πρόγραμμα το οποίο θα ανάψει τον πυρήνα σας όταν θα αρχίζετε το σύστημα. Αυτό το πρόγραμμα ονομάζεται bootloader.

Για , το Gentoo Linux παρέχει τον GRUB και τον LILO.

Αλλά πριν εγκαταστήσουμε τον bootloader, σας ενημερώνουμε πως να ρυθμίσετε τον framebuffer (υποθέτοντας ότι το θέλετε φυσικά). Με τον framebuffer μπορείτε να εκτελέσετε την γραμμή εντολών του Linux με (περιορισμένα) γραφικά χαρακτηριστικά (όπως να χρησιμοποιήσετε την ωραία εικόνα bootsplash που παρέχει το Gentoo).

Αν έχετε ρυθμίσει τον πυρήνα σας με υποστήριξη για framebuffer (ή χρησιμοποιήσατε την προκαθορισμένη ρύθμιση πυρήνα του genkernel), μπορείτε να τον ενεργοποιήσετε προσθέτοντας μια δήλωση video στο αρχείο ρυθμίσεων του bootloader.

Πρώτα από όλα, χρειάζεται να γνωρίζετε τη συσκευή του δικού σας framebuffer. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε το uvesafb ως VESA οδηγό.

Η δήλωση video χειρίζεται τις επιλογές εμφάνισης του framebuffer. Χρειάζεται να της δώσουμε τον οδηγό του framebuffer ακολουθούμενο από δηλώσεις χειρισμού που επιθυμείτε να ενεργοποιήσετε. Όλες οι μεταβλητές είναι καταγεγραμμένες στο /usr/src/linux/Documentation/fb/uvesafb.txt. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες επιλογές είναι οι:

Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι κάτι σαν video=uvesafb:mtrr:3,ywrap,1024x768-32@85. Σημειώστε το· θα το χρειαστείτε σύντομα.

Τώρα, θα πρέπει να εγκαταστήσετε τον elilo bootloader.

Τώρα συνεχίστε εγκαθιστώντας τον GRUBή τον LILO.

Το πιο σημαντικό κομμάτι της κατανόησης του GRUB είναι να νιώσετε άνετα με το πως ο GRUB αναφέρεται σε σκληρούς δίσκους και κατατμήσεις. Η Linux κατάτμησή σας /dev/sda1 θα αποκαλείται (hd0,0) στον GRUB. Σημειώστε τις παρενθέσεις γύρω από το hd0,0 - είναι απαραίτητες.

Οι σκληροί δίσκοι αριθμούνται από το μηδέν αντί για το "a" και οι κατατμήσεις ξεκινούν από το μηδέν αντί για το ένα. Προσοχή επίσης με τις συσκευές hd, καθώς μόνο οι σκληροί δίσκοι απαριθμούνται, όχι οι συσκευές atapi-ide όπως οι αναγνώστες και εγγραφείς cdrom. Επίσης, η ίδια λογική χρησιμοποιείται και στους οδηγούς SCSI. (Φυσιολογικά παίρνουν μεγαλύτερους αριθμούς από τους οδηγούς IDE εκτός αν το BIOS έχει ρυθμιστεί να εκκινεί από συσκευές SCSI.) Όταν ζητάτε από το BIOS να εκκινήσει από διαφορετικό σκληρό δίσκο (για παράδειγμα τον primary slave), αυτός ο σκληρός δίσκος εμφανίζεται ως hd0.

Θεωρώντας ότι έχετε ενα σκληρό δίσκο στο /dev/sda και δύο ακόμη στα /dev/sdb και /dev/sdc, το /dev/sdb7 μεταφράζεται σε (hd1,6). Μπορεί να φαίνεται περίπλοκο και είναι όντως περίπλοκο, αλλά όπως θα δείτε, ο GRUB προσφέρει έναν μηχανισμό συμπλήρωσης με τη χρήση του tab που αποφαίνεται χρήσιμος για όσους έχουν αρκετούς σκληρούς δίσκους και κατατμήσεις και που έχουν χαθεί λιγάκι με το σχήμα αρίθμησης του GRUB.

Έχοντας αποκτήσει μια αίσθηση για αυτό, είναι καιρός να εγκαταστήσουμε τον GRUB.

Για να εγκαταστήσουμε τον GRUB, ας εκτελέσουμε πρώτα το emerge:

# emerge grub

Αν και ο GRUB είναι πλέον εγκατεστημένος, θα πρέπει να γράψουμε ένα αρχείο ρυθμίσεων για αυτόν και να τοποθετήσουμε τον GRUB στο MBR μας ώστε ο GRUB να εκκινεί αυτόματα τον πυρήνα σας που μόλις δημιουργήσατε. Δημιουργήστε το /boot/grub/grub.conf με το nano (ή, αν είναι δυνατό, άλλον κειμενογράφο):

# nano -w /boot/grub/grub.conf

Τώρα θα γράψουμε ένα grub.conf. Παρακάτω θα βρείτε δύο πιθανά grub.conf για το παράδειγμα κατάτμησης που χρησιμοποιούμε σε αυτόν τον οδηγό. Έχουμε εκτενή σχολιασμό μόνο στο πρώτο grub.conf. Σιγουρευτείτε ότι χρησιμοποιείτε το δικό σας όνομα αρχείου για την εικόνα του πυρήνα και, αν χρειάζεται, το δικό σας όνομα αρχείου για την εικόνα initrd.

• Το πρώτο grub.conf είναι για ανθρώπους που δεν έχουν χρησιμοποιήσει το genkernel για να φτιάξουν τον πυρήνα τους
• Το δεύτερο grub.conf είναι για ανθρώπους που έχουν χρησιμοποιήσει το genkernel για να φτιάξουν τον πυρήνα τους

# Ποια λίστα να εκκινηθεί ως προκαθορισμένη. 0 είναι η πρώτη, 1 η δεύτερη κτλ.
default 0
# Πόσα δευτερόλεπτα να περιμένουμε πριν εκκινηθεί η προκαθορισμένη λίστα.
timeout 30
# Ωραία, πλούσια εικόνα splash για να νοστιμεύσουμε τα πράγματα :)
# Κάντε την σχόλιο αν δεν έχετε εγκατεστημένη κάρτα γραφικών
splashimage=(hd0,0)/boot/grub/splash.xpm.gz

title Gentoo Linux 
# Κατάτμηση όπου βρίσκεται η εικόνα του πυρήνα (ή το λειτουργικό σύστημα)
root (hd0,0)
kernel /boot/ root=/dev/sda3

title Gentoo Linux  (rescue)
# Κατάτμηση όπου βρίσκεται η εικόνα του πυρήνα (ή το λειτουργικό σύστημα)
root (hd0,0)
kernel /boot/ root=/dev/sda3 init=/bin/bb

# Οι επόμενες τέσσερις γραμμές χρειάζονται μόνο αν έχετε dualboot με ένα σύστημα Windows.
# Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα Windows βρίσκονται στο /dev/sda6.
title Windows XP
rootnoverify (hd0,5)
makeactive
chainloader +1

default 0
timeout 30
splashimage=(hd0,0)/boot/grub/splash.xpm.gz

title Gentoo Linux 
root (hd0,0)
kernel /boot/ root=/dev/ram0 init=/linuxrc ramdisk=8192 real_root=/dev/sda3
initrd /boot/

# Μόνο για την περίπτωση που θέλετε dual-boot
title Windows XP
rootnoverify (hd0,5)
makeactive
chainloader +1

Αν χρησιμοποιείτε διαφορετικό σχήμα κατάτμησης και/ή εικόνα πυρήνα, κάντε τις κατάλληλες ρυθμίσεις. Ωστόσο, σιγουρευτείτε πως ότι ακολουθεί μια συσκευή GRUB (όπως το (hd0,0)) είναι σχετικό με το σημείο προσάρτησης, όχι την ρίζα. Με άλλα λόγια, το (hd0,0)/grub/splash.xpm.gz είναι στην πραγματικότητα /boot/grub/splash.xpm.gz καθώς το (hd0,0) είναι το /boot.

Άλλωστε, αν επιλέξετε να χρησιμοποιήσετε διαφορετικό σχήμα κατάτμησης και δεν τοποθετήσατε το /boot σε ξεχωριστή κατάτμηση, το πρόθεμα /boot που χρησιμοποιείται στο παραπάνω παράδειγμα κώδικα πραγματικά απαιτείται. Αν ακολουθήσατε το προτεινόμενο από εμάς σχέδιο κατάτμησης, το πρόθεμα /boot δεν απαιτείται, αλλά ένας συμβολικός δεσμός boot το κάνει να δουλεύει. Εν συντομία, το παραπάνω παράδειγμα θα πρέπει να δουλεύει είτε ορίσατε ξεχωριστή κατάτμηση /boot είτε όχι.

Αν χρειάζεται να περάσετε μερικές πρόσθετες επιλογές στον πυρήνα, απλά προσθέστε τις στο τέλος της εντολής kernel. Ήδη περνάμε μία επιλογή (root=/dev/sda3 ή real_root=/dev/sda3), αλλά μπορείτε να περάσετε και άλλες, όπως τη δήλωση video για framebuffer όπως συζητήσαμε προηγουμένως.

Αν το αρχείο ρύθμισης του bootloader περιέχει την παράμετρο real_root, χρησιμοποιήστε την παράμετρο real_rootflags για να ρυθμίσετε τις επιλογές προσάρτησης του συστήματος αρχείων της ρίζας.

Αν χρησιμοποιείτε έναν 2.6.7 ή νεότερο πυρήνα και έχετε χρησιμοποιήσει βραχυκυκλωτήρες στο σκληρό δίσκο γιατί το BIOS δεν μπορεί να διαχειριστεί μεγάλους δίσκους θα πρέπει να προσθέσετε στο τέλος το sda=stroke. Αντικαταστήστε το sda με τη συσκευή που απαιτεί αυτή την επιλογή.

Οι χρήστες του genkernel θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πυρήνες τους χρησιμοποιούν τις ίδιες επιλογές εκκίνησης όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στο CD της εγκατάστασης. Για παράδειγμα, αν έχετε συσκευές SCSI, θα πρέπει να προσθέσετε ως επιλογή πυρήνα την doscsi.

Τώρα αποθηκεύστε το αρχείο grub.conf και βγείτε από το πρόγραμμα. Ακόμη βέβαια χρειάζεται να εγκαταστήσετε τον GRUB στο MBR (Master Boot Record) ώστε ο GRUB να εκτελείται αυτόματα όταν εκκινεί το σύστημα σας.

Οι προγραμματιστές του GRUB προτείνουν τη χρήση του grub-install. Ωστόσο, αν για κάποιον λόγο το grub-install αποτυγχάνει να λειτουργήσει σωστά έχετε ακόμη την επιλογή να εγκαταστήσετε χειροκίνητα τον GRUB.

Συνεχίστε με το Εξ ορισμού: Εγκαθιστώντας τον GRUB χρησιμοποιώντας το grub-install ή με το Εναλλακτικά: Εγκατάσταση του GRUB χρησιμοποιώντας χειροκίνητες εντολές.

Για να εγκαταστήσετε τον GRUB θα χρειαστεί να δώσετε την εντολή grub-install. Ωστόσο, το grub-install δεν θα λειτουργήσει απευθείας καθώς είμαστε μέσα στο περιβάλλον του chroot. Θα χρειαστεί να δημιουργήσουμε το /etc/mtab το οποίο παραθέτει όλα τα προσαρτημένα συστήματα αρχείων. Ευτυχώς, υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να το επιτύχουμε αυτό - απλά αντιγράψτε το /proc/mounts στο /etc/mtab, μη συμπεριλαμβάνοντας την γραμμή rootfs αν δεν έχετε δημιουργήσει μια ξεχωριστή κατάτμηση boot. Η παρακάτω εντολή θα δουλέψει και στις δύο περιπτώσεις:

# grep -v rootfs /proc/mounts > /etc/mtab

Τώρα μπορούμε να εγκαταστήσουμε τον GRUB χρησιμοποιώντας το grub-install:

# grub-install --no-floppy /dev/sda

Αν έχετε περισσότερες ερωτήσεις σε ότι αφορά τον GRUB, παρακαλώ συμβουλευτείτε το GRUB FAQ, το GRUB Wiki, ή διαβάστε το info grub στο τερματικό σας.

Συνεχίστε με το Επανεκκινώντας το Σύστημα.

Για να ξεκινήσετε την εγκατάσταση του GRUB, πληκτρολογείτε grub. Θα σας παρουσιαστεί η γραμμή εντολών του grub grub>. Τώρα, χρειάζεται να πληκτρολογήσετε τις κατάλληλες εντολές για να εγκαταστήσετε την εγγραφή εκκίνησης του GRUB στο σκληρό σας δίσκο.

# grub --no-floppy

Στο παράδειγμα ρύθμισης θέλουμε να εγκαταστήσουμε τον GRUB ώστε να διαβάζει τις πληροφορίες του από την κατάτμηση boot , και να εγκαταστήσει την εγγραφή εκκίνησης του GRUB στο MBR (master boot record) του σκληρού δίσκου ώστε το πρώτο πράγμα που θα βλέπουμε όταν ανοίγουμε τον υπολογιστή να είναι η προτροπή του GRUB. Φυσικά, αν δεν έχετε ακολουθήσει το παράδειγμα ρύθμισης κατά την εγκατάσταση, αλλάξτε τις εντολές κατάλληλα.

Ο μηχανισμός συμπλήρωσης του GRUB με τη χρήση του tab μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσα στον GRUB. Για παράδειγμα, αν πληκτρολογήσετε "root (" ακολουθούμενο από ένα TAB, θα σας παρουσιαστεί μια λίστα από συσκευές (όπως hd0). Αν πληκτρολογήσετε "root (hd0," ακολουθούμενο από ένα TAB, θα λάβετε μια λίστα από διαθέσιμες κατατμήσεις για να επιλέξετε (όπως hd0,0).

Χρησιμοποιώντας την συμπλήρωση με τη χρήση tab, η ρύθμιση του GRUB δεν θα πρέπει να είναι τόσο δύσκολη. Τώρα συνεχίστε, ρυθμίστε τον GRUB, πάμε; :-)

grub> root (hd0,0)    (Ορίστε που βρίσκεται η κατάτμηση /boot)
grub> setup (hd0)     (Εγκαταστήστε το GRUB στο MBR)
grub> quit            (Έξοδος από το κέλυφος GRUB)

Αν έχετε περισσότερες ερωτήσεις σε ότι αφορά τον GRUB, παρακαλώ συμβουλευτείτε το GRUB FAQ, το GRUB Wiki, ή διαβάστε το info grub στο τερματικό σας.

Συνεχίστε με το Επανεκκινώντας το Σύστημα.

Ο LILO, ο LInuxLOader, είναι ο δοκιμασμένος και πραγματικά δουλευταράς από τους bootloaders του Linux. Ωστόσο, υπολείπεται κάποιων χαρακτηριστικών που το GRUB έχει (και είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο το GRUB κερδίζει δημοτικότητα). Ο λογος για τον οποίο ο LILO χρησιμοποιείται ακόμη είναι ότι, σε κάποια συστήματα, ο GRUB δεν δουλεύει και ο LILO δουλεύει. Φυσικά, χρησιμοποιείται επίσης γιατί κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν τον LILO και θέλουν να μείνουν με αυτόν. Όπως και να έχει, το Gentoo τους υποστηρίζει και τους δύο, και προφανώς έχετε επιλέξει να χρησιμοποιήσετε τον LILO.

Η εγκατάσταση του LILO είναι πανεύκολη· απλά χρησιμοποιήστε το emerge.

# emerge lilo

Για να ρυθμίσετε τον LILO, πρέπει να δημιουργήσετε το /etc/lilo.conf. Ανοίξτε τον αγαπημένο σας κειμενογράφο (σε αυτό το εγχειρίδιο χρησιμοποιούμε τον nano για συνέπεια) και δημιουργήστε το αρχείο.

# nano -w /etc/lilo.conf

Πριν από ορισμένες ενότητες σας ζητήθηκε να θυμάστε το όνομα της εικόνας του πυρήνα που δημιουργήσατε. Στο επόμενο παράδειγμα του lilo.conf χρησιμοποιούμε το δείγμα σχήματος κατάτμησης από πριν. Υπάρχουν δύο ξεχωριστά τμήματα:

• Ένα για όσους δεν έχουν χρησιμοποιήσει το genkernel για να ετοιμάσουν τον πυρήνα τους
• Ένα για όσους έχουν χρησιμοποιήσει το genkernel για να ετοιμάσουν τον πυρήνα τους

Σιγουρευτείτε ότι θα χρησιμοποιήσετε το δικό σας όνομα αρχείου για την εικόνα του πυρήνα και, αν είναι απαραίτητο, το δικό σας όνομα αρχείου για την εικόνα initrd.

boot=/dev/sda             # Εγκατέστησε τον LILO στο MBR
prompt                    # Δώσε στον χρήστη την ευκαιρία να διαλέξει άλλη ενότητα
timeout=50                # Περίμενε 5 (πέντε) δευτερόλεπτα πριν εκκινήσεις την προκαθορισμένη ενότητα
default=gentoo            # Όταν περάσει ο χρόνος, εκκίνησε την ενότητα "gentoo"

# Για χρήστες που δεν χρησιμοποίησαν το genkernel
image=/boot/
  label=gentoo            # Το όνομα που δίνουμε σε αυτή την ενότητα
  read-only               # Ξεκίνησε με μια μόνο ανάγνωσης ρίζα. Μην το αλλάξετε!
  root=/dev/sda3          # Τοποθεσία του συστήματος αρχείων ρίζας

image=/boot/
  label=gentoo.rescue     # Το όνομα που δίνουμε σε αυτή την ενότητα
  read-only               # Ξεκίνησε με μια μόνο ανάγνωσης ρίζα. Μην το αλλάξετε!
  root=/dev/sda3          # Τοποθεσία του συστήματος αρχείων ρίζας
  append="init=/bin/bb"   # Εκτέλεσε το στατικό κέλυφος διάσωσης του Gentoo

# Για χρήστες του genkernel
image=/boot/
  label=gentoo
  read-only
  root=/dev/ram0
  append="init=/linuxrc ramdisk=8192 real_root=/dev/sda3"
  initrd=/boot/

# Οι επόμενες δύο γραμμές είναι μόνο για την περίπτωση που έχετε dualboot με ένα Windows σύστημα.
# Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα Windows βρίσκονται στο /dev/sda6.
other=/dev/sda6
  label=windows

Αν χρειαστεί να περάσετε επιπλέον επιλογές στον πυρήνα, προσθέστε μια δήλωση append στην ενότητα. Για παράδειγμα, προσθέτουμε την δήλωση video για να ενεργοποιήσουμε το framebuffer:

image=/boot/
  label=gentoo
  read-only
  root=/dev/sda3
  append="video=uvesafb:mtrr,ywrap,1024x768-32@85"

Αν χρησιμοποιείτε έναν 2.6.7 ή νεότερο πυρήνα και έχετε χρησιμοποιήσει βραχυκυκλωτήρες στο σκληρό δίσκο γιατί το BIOS δεν μπορεί να διαχειριστεί μεγάλους δίσκους θα πρέπει να προσθέσετε στο τέλος το sda=stroke. Αντικαταστήστε το sda με τη συσκευή που απαιτεί αυτή την επιλογή.

Οι χρήστες του genkernel θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πυρήνες τους χρησιμοποιούν τις ίδιες επιλογές εκκίνησης όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στο CD της εγκατάστασης. Για παράδειγμα, αν έχετε συσκευές SCSI, θα πρέπει να προσθέσετε ως επιλογή πυρήνα την doscsi.

Τώρα αποθηκεύστε το αρχείο και τερματίστε τον κειμενογράφο. Για να τελειώσετε, θα πρέπει να εκτελέσετε το /sbin/lilo ώστε ο LILO να μπορέσει να εφαρμόσει το /etc/lilo.conf στο σύστημά σας (δηλ. να εγκαταστήσει τον εαυτό του στο δίσκο). Έχετε κατά νου ότι θα πρέπει να εκτελείτε το /sbin/lilo κάθε φορά που εγκαθιστάτε ένα νέο πυρήνα ή κάνετε αλλαγές στο μενού.

# /sbin/lilo

Αν έχετε περισσότερες ερωτήσεις σε ότι αφορά τον LILO, παρακαλώ συμβουλευτείτε την σελίδα της wikipedia.

Μπορείτε τώρα να συνεχίσετε με το Επανεκκινώντας το Σύστημα.

Βγείτε από το chrooted περιβάλλον και αποπροσαρτείστε όλες τις προσαρτημένες (mounted) κατατμήσεις. Μετά πληκτρολογήστε αυτή τη μαγική εντολή που περιμένατε: reboot.

# exit
cdimage ~# cd
cdimage ~# umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/sys /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo
cdimage ~# reboot

# exit
cdimage ~# cd
cdimage ~# umount /mnt/gentoo/boot /mnt/gentoo/dev /mnt/gentoo/proc /mnt/gentoo
cdimage ~# reboot

Φυσικά, μην ξεχάσετε να αφαιρέσετε το εκκινήσιμο CD, διαφορετικά το CD θα εκκινηθεί ξανά αντί για το νέο σας σύστημα Gentoo.

Όταν κάνετε επανεκκίνηση θα πρέπει να δείτε μια νέα επιλογή μενού για το Gentoo Linux στον EFI Boot Manager η οποία θα εκκινήσει το Gentoo.

Μετά την επανεκκίνηση στην εγκατάσταση του Gentoo, τελειώστε την με το Τελείωμα της Εγκατάστασης του Gentoo.